Suriname here we come!
Blijf op de hoogte en volg Janine
06 Februari 2015 | Suriname, Paramaribo
Hee hallo Nederlanders,
Daar sta je dan op Schiphol. Het gevoel dat ik voor zes weken vertrek is bijna niet aanwezig. Ik heb wel een raar gevoel in mijn buik, het is natuurlijk wel spannend allemaal. Alleen het idee al dat ik binnen nu en 9,5 uur vliegen in Paramaribo ben is wel heel erg raar hoor. Wie verzint het nou om voor een half jaar naar Paramaribo te verhuizen? Uhm, ik dus. Het lijkt me super vet om meer van de wereld te zien en om ervaring in het ziekenhuis in Paramaribo op te doen. En ik denk dat je in Suriname heel veel gaat leren en waarderen.
Dan is het tijd om afscheid te nemen van mijn schatjes. Ik ga mijn liefje, thuis en mijn vrienden echt wel missen. Maar het is voor hen wel anders. Ik ga een leuke tijd tegemoet, met leuke mensen. Thuis moeten ze mij missen. Maar jongens dat komt helemaal goed, want ik ben over zes weken alweer een weekje thuis! Op Schiphol heb ik wel wat tranen gelaten, afscheid nemen is nooit leuk. Tranen van verdriet en tranen van blijdschap/geluk. Aan de ene kant het idee dat ik ze ga missen en aan de andere kant besef ik des te meer hoeveel ik van ze houd.
Het vliegtuig is aan het opstijgen. Drie meisjes met een ongelooflijke glimlach zitten naast elkaar met geknepen billetjes. Niet perse omdat het stijgen eng is ofzo, maar gewoon het idee dat het avontuur dan eindelijk begonnen is. In het vliegtuig proeven we al een beetje de sfeer van Suriname. Iedereen is vriendelijk & behulpzaam voor elkaar en er komen gesprekken op gang. Voor ons zit een opa met moeder en zoontje. Wat een geweldig klein kereltje! Zo ondeugend, maar tegelijk ook om op te eten. En achter ons zit een gezinnetje met twee zoontjes. De mama is afkomstig uit Nederland en de papa is afkomstig uit Suriname. Wat een rust en geluk stralen die ouders uit, echt heel erg mooi om te zien. De vliegreis verloopt spoedig, want we zijn eerder dan gepland geland in Paramaribo. Ik stap naar buiten en de warmte slaat als een warme doek om me heen. Pfoe dat is wel heftig hoor. Gelukkig staat er een lekker windje wat de warmte verzacht. En dan komt het besef dat ik gewoon in Suriname ben met de groep, dat het altijd warm weer is, dat ik ga leven in een totaal andere cultuur en dat de grote meerderheid van de mensen om mij heen Surinaams is. Geweldig toch?
Eerst moeten we langs een loket om onze ruimbagage op te halen. Suriname verwelkomt ons hartelijk, want na een kwartier in de rij staan, merk ik dat we nog maar twee stappen verder staan. Oja Janine, je bent niet meer in Nederland, maar in Suriname. Wakker worden! Er wordt, na een uur wachten, een stempel geplaatst in ons paspoort. We mogen doorlopen om de ruimbagage op te halen. Achteraf denk ik een uur, dat valt wel mee. Maar op dat moment vond ik het echt te lang duren zeg. Negen uur in een vliegtuig voelt ook als wachten. Ik vond dat wel lang genoeg zeg maar.
Samen met de groep lopen we naar buiten, waar meneer Badlou op ons staat te wachten. Maar tot mijn verbazing staat daar niet alleen meneer Badlou. Mevrouw Badlou, een neef met zijn vrouw, een vriend en nog twee andere mannen verwelkomen ons in Suriname. Wat een warm ontvangst! Het busje wordt gevuld met koffers en er is nog genoeg plek voor ons. De busreis zal ik nooit vergeten. Het landschap is adembenemend en de mensen fascineren mij enorm. Het gestructureerde en nette van Nederland is hier niet terug te vinden. Maar gek genoeg vind ik dat helemaal niet erg. Ik geef me over aan deze cultuur en ik zie het allemaal wel.
Vol blijdschap en vreugde zijn we naar het verblijf gereden. Wat een goed begin van dit grote avontuur.
Kusjes uit Paramaribo.
Daar sta je dan op Schiphol. Het gevoel dat ik voor zes weken vertrek is bijna niet aanwezig. Ik heb wel een raar gevoel in mijn buik, het is natuurlijk wel spannend allemaal. Alleen het idee al dat ik binnen nu en 9,5 uur vliegen in Paramaribo ben is wel heel erg raar hoor. Wie verzint het nou om voor een half jaar naar Paramaribo te verhuizen? Uhm, ik dus. Het lijkt me super vet om meer van de wereld te zien en om ervaring in het ziekenhuis in Paramaribo op te doen. En ik denk dat je in Suriname heel veel gaat leren en waarderen.
Dan is het tijd om afscheid te nemen van mijn schatjes. Ik ga mijn liefje, thuis en mijn vrienden echt wel missen. Maar het is voor hen wel anders. Ik ga een leuke tijd tegemoet, met leuke mensen. Thuis moeten ze mij missen. Maar jongens dat komt helemaal goed, want ik ben over zes weken alweer een weekje thuis! Op Schiphol heb ik wel wat tranen gelaten, afscheid nemen is nooit leuk. Tranen van verdriet en tranen van blijdschap/geluk. Aan de ene kant het idee dat ik ze ga missen en aan de andere kant besef ik des te meer hoeveel ik van ze houd.
Het vliegtuig is aan het opstijgen. Drie meisjes met een ongelooflijke glimlach zitten naast elkaar met geknepen billetjes. Niet perse omdat het stijgen eng is ofzo, maar gewoon het idee dat het avontuur dan eindelijk begonnen is. In het vliegtuig proeven we al een beetje de sfeer van Suriname. Iedereen is vriendelijk & behulpzaam voor elkaar en er komen gesprekken op gang. Voor ons zit een opa met moeder en zoontje. Wat een geweldig klein kereltje! Zo ondeugend, maar tegelijk ook om op te eten. En achter ons zit een gezinnetje met twee zoontjes. De mama is afkomstig uit Nederland en de papa is afkomstig uit Suriname. Wat een rust en geluk stralen die ouders uit, echt heel erg mooi om te zien. De vliegreis verloopt spoedig, want we zijn eerder dan gepland geland in Paramaribo. Ik stap naar buiten en de warmte slaat als een warme doek om me heen. Pfoe dat is wel heftig hoor. Gelukkig staat er een lekker windje wat de warmte verzacht. En dan komt het besef dat ik gewoon in Suriname ben met de groep, dat het altijd warm weer is, dat ik ga leven in een totaal andere cultuur en dat de grote meerderheid van de mensen om mij heen Surinaams is. Geweldig toch?
Eerst moeten we langs een loket om onze ruimbagage op te halen. Suriname verwelkomt ons hartelijk, want na een kwartier in de rij staan, merk ik dat we nog maar twee stappen verder staan. Oja Janine, je bent niet meer in Nederland, maar in Suriname. Wakker worden! Er wordt, na een uur wachten, een stempel geplaatst in ons paspoort. We mogen doorlopen om de ruimbagage op te halen. Achteraf denk ik een uur, dat valt wel mee. Maar op dat moment vond ik het echt te lang duren zeg. Negen uur in een vliegtuig voelt ook als wachten. Ik vond dat wel lang genoeg zeg maar.
Samen met de groep lopen we naar buiten, waar meneer Badlou op ons staat te wachten. Maar tot mijn verbazing staat daar niet alleen meneer Badlou. Mevrouw Badlou, een neef met zijn vrouw, een vriend en nog twee andere mannen verwelkomen ons in Suriname. Wat een warm ontvangst! Het busje wordt gevuld met koffers en er is nog genoeg plek voor ons. De busreis zal ik nooit vergeten. Het landschap is adembenemend en de mensen fascineren mij enorm. Het gestructureerde en nette van Nederland is hier niet terug te vinden. Maar gek genoeg vind ik dat helemaal niet erg. Ik geef me over aan deze cultuur en ik zie het allemaal wel.
Vol blijdschap en vreugde zijn we naar het verblijf gereden. Wat een goed begin van dit grote avontuur.
Kusjes uit Paramaribo.
-
06 Februari 2015 - 21:17
Landjes:
Hey, schatje,
Fijn om te horen dat je veilig geland bent!!
Idd avontuur gaat beginnen spannend allemaal...
We Skype gauw!!
Xxx ons -
06 Februari 2015 - 21:49
DIANNE:
Hallo Janine
goed om te horen dat je een goede vlucht hebt gehad
Wat een verschil van cultuurt.temperatuur, mensen etc
Mooi om mee te maken !!
Nou geniet veel en straks succes met je stage
Lijkt me ook erg leerzaam :)
groetjes Dianne
-
07 Februari 2015 - 14:10
Laura:
Super leuk om te lezen!! -
07 Februari 2015 - 23:21
Sien:
Hee liefie!
Yes je bent er! & onze eerste skype gesprek zit er net op.
Heel fijn om te lezen & horen dat je het zo naar je zin hebt!
Wat een avontuur, ik ben apetrots!
Geniet ervan. Tot gauwes!
Kus van je zus ♡
-
09 Februari 2015 - 08:56
Everdien:
Wauw wat gaaf om dit allemaal te lezen meis!
Inderdaad, overgeven aan cultuur en alles komt goed! Dat gaat je lukken.
We bidden voor een prachtige reis.
Geniet van alles.
Liefs
Everdien -
11 Februari 2015 - 13:32
Deta:
He lieffie,
Veel plezier daar en ik ga je volgen. Geniet ervan!!!
Xx en knuffel Deetje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
